Van Cumbuco naar Jericoacoara - Reisverslag uit Jericoacoara, Brazilië van Lotte & Edgar - WaarBenJij.nu Van Cumbuco naar Jericoacoara - Reisverslag uit Jericoacoara, Brazilië van Lotte & Edgar - WaarBenJij.nu

Van Cumbuco naar Jericoacoara

Door: Ed

Blijf op de hoogte en volg Lotte & Edgar

23 Mei 2011 | Brazilië, Jericoacoara

Sinds de laatste update is er aardig wat gebeurd, helaas heeft onze weblog een beetje onder het fijne leven hier moeten lijden. We gaan daarom vanaf binnenkort wat vaker een stukje schrijven en zullen dit steeds onder de vorige zetten.

Vlak voor de laatste update hebben we ons kleine paradijsje, ook wel bekend als Casa Banana, ingeruild voor Cumbuco Guesthouse. We moesten twee keer heen en weer lopen om al onze spullen te verhuizen, gelukkig was het guesthouse maar een meter of dertig lopen waarvan bijna de helft niet eens een berg zand was (de andere helft helaas wel). Het guesthouse is ons erg goed bevallen, natuurlijk konden we zo sneller afspreken met onze Zweedse kitebuddy (Jonas) of er gekite ging worden, maar ook was de kamer groter en schoner, waren er twee honden die volgens mij aan de drugs waren en was de nieuwe housekeeper een grote fan van forro muziek wat hij bijna de hele dag keihard draaide (en vaak nog harder meezong).

Een aantal dagen hebben we bij het guesthouse gehangen vanwege de regen, maar vaak ook omdat het te warm was om niet in de schaduw te zitten. We hebben veel dagen met net iets te weinig wind gehad, of wind die er net mee ophield als mijn kite was opgepompt. Gelukkig hebben we ook een paar keer goed kunnen varen met wind die af en toe te hard was voor de vlieger die we hadden opgepompt. Van die wind hebben we erg kunnen genieten, ik heb zelfs geprobeerd te springen wat helaas niet helemaal perfect verliep (het zeewater lijkt hier zouter dan in Nederland en ik heb genoeg vergelijkingsmateriaal doorgeslikt) maar volgende keer vast iets beter zal gaan. Lot heeft ondertussen ook al gevaren!

Lot en ik hebben ook twee keer de bus genomen naar Fortaleza. De eerste keer stapten we in een klein busje nadat we een paar keer “North Shopping” hadden geroepen, het was een hele lange rit die ons heel veel liet zien. Zo zagen we sloppenwijken maar ook de drukbezochte winkelstraat waar North Shopping ligt. Het shopping centre viel een beetje tegen, ik kon maar geen logica in het gebouw ontdekken en was ook constant verdwaald. Ook konden we niet rustig kijken, maar kwamen er al gauw verkopers op ons af die al klaar stonden met hun naam op een blaadje waarmee ze ons als hun klanten claimden. Een paar dagen later gingen we naar het Rodoviaria om een buskaartje te halen naar Jericoacoara, het is een beetje te vergelijken met een groot treinstation zonder treinen. We hadden deze keer een grote bus en moesten een beetje instappen om te vragen of ze naar het Rodoviaria reden, de bus reed al weg voor we antwoord hadden en het antwoord was volgens de ene man “ja” en de andere “nee”. We hebben met een man meegerend door een paar straten om daar eindelijk op de goede bus te stappen en even later op onze eindbestemming weer uit te stappen. Na nergens de naam “Jericoacoara” gevonden te hebben zijn we een beetje op goed geluk bij de eerste maatschappij naar binnen gelopen: Fretcar. Na een mislukte tosti te hebben gegeten zijn we toch maar weer naar North Shopping gegaan, we waren toch in de buurt.

De laatste dagen in Cumbuco vlogen voorbij en voor we het wisten zaten we in de zeer luxe touring car met een airconditioning die zo laag stond dat we het constant koud hadden. Net als bij iedere andere bus hier willen de locals allemaal precies bij hun bestemming uitstappen, hierdoor duurde de rit toch wel lang. Het uitzicht varieerde ook nog eens tussen mooi en totaal niet boeiend waardoor het af en toe wel een lange tocht leek. In Jijoca stopte de bus, we werden opgewacht door een pick-up met vierwielaandrijving. Samen met een ander stel reden we in de pick-up naar Jericoacoara. De chauffeur reed als een bezetene over de kleine zandpaadjes, tussen de duinen door en over vele hobbels. Lot en ik zaten in de achterbak waar we helemaal heen en weer geslingerd werden als we weer op topsnelheid een heuvel namen (gelukkig waren we beschermd door een zelfgemaakt houten dakje). De rit met de 4x4 was toch wel heel erg leuk aangezien we door een natuurgebied reden waar ezels en koeien rondliepen en water in beekjes naar de zee stroomde.

Na een lange dag kwamen we aan het einde van de middag aan in Jericoacoara waar een man ons zijn kaartje gaf en zei: “Over there is my internet café”. Zonder twijfel riepen Lot en ik blij door elkaar: “Je bent een Nederlander!”. We mochten bij deze ietwat verbaasde Nederlander onze tassen achterlaten tot we een slaapplaats hadden gevonden. Het guesthouse waar we wat contact mee hadden konden we niet vinden en lag blijkbaar ver van het strand verwijderd. Vlak voor de zon onder ging hebben we dan ook maar een kamer geboekt bij Capitão Thomaz waar we uiteindelijk ook maar gewoon gebleven zijn. Het dorpje is fantastisch, er is hier geen asfalt te bekennen en iedereen gaat hier slippend door het zand de hoofdstraat door. Het is behoorlijk toeristisch en heeft dan ook veel slaap-, eet- en winkelgelegenheden. We kwamen meteen Jonas alweer tegen en hebben met hem de volgende dag een buggytocht langs verschillende Lagunes gedaan. We hebben een goed restaurant ontdekt met een Engelssprekende ober! Omdat er hier geen pinautomaat is moeten we rustig aan doen met het contante geld, bij het restaurant kon wel met een pinpas betaald worden, maar dan moesten we wel even met de ober meelopen naar de supermarkt waar de transactie werd afgehandeld.

Vandaag hebben we diezelfde tocht in omgekeerde volgorde gedaan, maar dit keer op een quad! We reden in een groep met vier andere mannen en twee gidsen. Op een quad is zo’n tocht veel indrukwekkender, het gebrek aan controle en het stof maken de ervaring helemaal compleet. We zijn dit keer bij elke lagune gestopt om even rond te kijken en wat te drinken. De mannen die eerst een beetje vreemd leken bleek zeer gezellige Brazilianen te zijn waarvan er een Duits sprak. ’s Avonds hebben we op een plastic krukje aan een plastic tafel een heerlijke pizza gegeten.

Zoals het hoort hebben we voor morgen nog geen plannen, maar dat lezen jullie wel in de volgende update! Ondertussen kunnen jullie onze foto's bewonderen op: https://picasaweb.google.com/Lottekunkeler/BrazilieCumbuco?authkey=Gv1sRgCPWF-vrj1cHMKw&feat=directlink

https://picasaweb.google.com/Lottekunkeler/Jericoacoara?authkey=Gv1sRgCOj9stjEpPv8NA&feat=directlink

  • 23 Mei 2011 - 19:58

    Inge Sterenberg:

    Hoi lot en ED.,

    Leuk hoor jullie reis te lezen. Al heimwee? Vast niet, zalig om 2 maanden zo te kunnen reizen. Herken de verhalen over low budget eten en slapen en alle medereizigers die je tegenkomt. Gefeliciteerd dat je weer terug mag naar de selectie. Zien we je vast weer in de winter. Heel veel plezier en geniet ze samen. Groetjes uit Oostenrijk

  • 24 Mei 2011 - 20:48

    Maria En Wil:

    Lieve Lotte en Ed,

    Huhh, weer terug in de selectie? Fantastisch!

    Mooie foto's en leuk reisverslag. Fijn weer iets over jullie te lezen.

  • 06 Juni 2011 - 14:57

    Addi:

    Hallo Edgar en Lotte

    Hoe gaat het daar in het warme Brazilie??? Alles goed verder met jullie???
    Ik hoop dat jullie het naar je zin hebben!!! Mooie foto's hoor!!! Zodra jullie weer thuis zijn in Nederland dan moeten jullie maar snel komen in Gasselternijveenschemond!!! Mijn keuken en huisje bekijken weer!!! En dan een lang weekend of zo!!!

    Veel liefs van Addi , Johan en Annemieke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Brazilië, Jericoacoara

Lotte & Edgar

9 weken op reis tussen jericoacoara en pipa

Actief sinds 24 April 2011
Verslag gelezen: 616
Totaal aantal bezoekers 10767

Voorgaande reizen:

27 April 2011 - 04 Juli 2011

kiten in brazilië

Landen bezocht: