Dag voor vertrek

Over iets meer dan 24 uur stappen Lot en ik in het eerste vliegtuig richting Brazilië. We hebben vandaag de laatste dingen gehaald, de laatste dingen geregeld en nog eens goed nagedacht over wat we allemaal niet moeten vergeten. Volgens mij zijn we er bijna klaar voor, alleen nog tactisch inpakken zodat het gewicht verdeeld is en we kunnen gaan.

De tijd van een vaag idee voor de toekomst is al een ruime tijd voorbij. We denken niet meer na over wat we allemaal zouden kunnen doen, maar over wat we allemaal gaan doen. Terwijl de tijd tijdens al mijn baantjes langzamer dan normaal voorbij leek te kruipen, weet ik zeker dat de laatste paar dagen de tijd minstens twee keer zo snel gaat!

Zowel Lotte als ik hebben de afgelopen tijd geprobeerd zo veel mogelijk te sparen. Lot heeft veel gewerkt bij eetcafé "Vooraf en Toe". Ik heb via een uitzendbureau gewerkt en meer baantjes gehad dan dat ik me ooit had kunnen voorstellen. Het aanbod van het uitzendbureau was zeer afwisselend. Zo heb ik post bezorgd rond Leiden, dozen gegooid in meerdere magazijnen, parkeerwacht gespeeld en zelfs meegeholpen als verhuizer! Met zo veel baantjes moet je haast wel wat leren en dat heb ik ook zeker gedaan:
Als je een magazijn moet opruimen en je krijgt een bezem aangereikt, zeg dan dat het efficiënter is om met de veegwagen schoon te maken.
Als postbode zie je helemaal niet zoveel blije gezichten als er wordt gesuggereerd. Mensen kijken vaker vragend dan blij als je ze voorbij loopt met Google Maps op je telefoon in een hand en een natgeregende krant in de andere.
Als verhuizer moet je niet proberen je groot te houden, hoe eerder je toegeeft dat je niet de sterkste man van Nederland bent, hoe meer karretjes en liften ze tevoorschijn halen.
Uiteindelijk is één ding me duidelijk geworden; wat voor werk je doet is niet belangrijk, als je het maar met plezier doet. Dat maakt werken bijna leuk en voor je het weet is er genoeg gespaard voor een flinke reis!